KOMUNIKATY MEDIALNE W ŚWIETLE TEORII OPTYMALNEGO ZNAKU

Автор(и)

  • Ryszard Pęczkowski Dziekan Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Rzeszowskiego, Polska., Польща

DOI:

https://doi.org/10.32626/2309-8082.2014-0.%25p

Ключові слова:

media, komunikowanie, komunikaty medialne, proces kształcenia, współczesna szkoła, działania edukacyjne.

Анотація

Spośród wielu problemów, przed którymi stoi współczesna szkoła, do najważniejszych i jednocześnie najbardziej złożonych należą zagadnienia dotyczące roli i miejsca mediów w procesie kształcenia. Złożoność tej problematyki determinowana jest kilkoma czynnikami, wśród których do najistotniejszych zaliczam: tempo rozwoju samych mediów; nieprzewidywalność, w dłuższej perspektywie czasowej, kierunku i zakresu rozwoju mediów oraz interdyscyplinarność problematyki.

Біографія автора

Ryszard Pęczkowski, Dziekan Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Rzeszowskiego, Polska.

Dr hab. prof. nadzw.

Посилання

T. Goban–Klas: Media i komunikowanie masowe – teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu. Kraków 2000, s. 4.

S. Dylak: Edukacja medialna w szkole. O mediach, przez media, dla mediów. [w.]: W. Strykowski (red.): Madia a Edukacja. Poznań 1997, s. 468.

M. Wrońska: Czy mass media to konstytutywny element kreowania obrazu polskiej edukacji. [w.]: W. Skrzydlewski (red.): Kompetencje medialne społeczeństwa wiedzy. Poznań 2004, s. 414.

N. Postman. Technopol. Triumf techniki nad kulturą. Warszawa 1995, s. 13.

J. Skrzypczak: Edukacyjne funkcje mediów w perspektywie metodologicznej. [w.}: W. Strykowski (red.) Edukacja i Media. Poznań 1997, s. 71.

Pod pojęciem tym rozumiem uporządkowany w czasie i przestrzeni ciąg zdarzeń obejmujących nauczycieli i uczniów, którego cechami są: a) celowość podejmowanych działań; b) aktywność uczestników w wyniku którego tworzą oni i rozwijają własną wiedzę; c) interakcyjność rozumiana jako wzajemne oddziaływanie między uczestnikami tego procesu. Patrz: R. Pęczkowski: Funkcjonowanie klas łączonych w polskim systemie edukacji. Rzeszów 2010.

B.S. Bloom: The New Direction In educational research: alterable variables. «Phi Delta Kappa» 1980, vol. 61, No. 6, s. 382–385. Podaję za: W. Skrzydlewski: Technologia kształcenia. Przetwarzanie informacji. Komunikowanie. Poznań 1990, s. 64.

R. Schulz: Procesy zmiany odnowy w oświacie. Warszawa 1980, s. 133.

R. Bander, J. Grinder, V. Satir: Changing with Families. Palo Alto Science and Behavior Books 1976.

J. Baudrillard: Mass Media Culture. [w.]: London 1990.

T. Wójcik: Prakseosemiotyka. Teoria optymalnego znaku. Warszawa 1969, s. 59.

Ibidem, s. 6.

Ibidem, s. 52.

Ibidem, s. 69.

##submission.downloads##

Опубліковано

2014-09-23

Як цитувати

Pęczkowski, R. (2014). KOMUNIKATY MEDIALNE W ŚWIETLE TEORII OPTYMALNEGO ZNAKU. Вісник Кам’янець-Подільського національного університету імені Івана Огієнка. Фізичне виховання, спорт і здоров’я людини. https://doi.org/10.32626/2309-8082.2014-0.%p